Onderhandelaars op COP25 staan klaar om verder te gaan met tekst om de actie op oceanen te coördineren.
Aangezien de Jaarlijkse VN-onderhandelingen over klimaatverandering in 2019 hun tweede week ingaan, zijn alle ogen gericht op de vraag of het verband tussen oceaan en klimaat een officieel proces zal worden onder het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering (UNFCCC). De afgelopen jaren hebben talloze onderzoeksrapporten, maatschappelijke groeperingen, statelijke actoren en ngo's opgeroepen tot meer coördinatie en samenwerking voor oceanen en klimaatverandering. De officiële VN-klimaatagenda's voor COP25 moeten de oceanen echter nog worden aangepakt. Het lijkt erop dat het eindelijk gaat veranderen.
Na meer dan een jaar van intens werk geleid door landen zoals Fiji, Indonesië, Chili en Costa Rica, lijkt een proces op hoog niveau te resulteren in een specifieke tekst die deze week zal worden ingevoerd. De tekst die wordt onderzocht, is grotendeels procedureel, zoals deze bijeenkomsten meestal zijn. In feite zijn enkele van de meest consequente VN-besluiten over klimaatverandering procedurele beslissingen geweest.
In de aanloop naar de UNFCCC SB50-vergaderingen in Bonn, Duitsland in juni 2019, schreef het Carbon Institute een briefing met verschillende andere organisaties over de Introductie van een COP25-agendapunt om de coördinatie van maatregelen inzake oceanen, kustgebieden en klimaatverandering te vergemakkelijken. Deze briefing werd in de zomer op grote schaal verspreid om de samenhang tussen oceaan en klimaat te contextualiseren en suggereerde de juridische stappen die kunnen worden ondernomen om oceanen een formeel onderdeel van de COP25-agenda te maken.
De huidige COP25-tekst over het zeeklimaat heeft echter een proces op hoog niveau van ministeriële vergaderingen ondergaan in plaats van een formeel COP25-agendapunt te zijn, maar het specifieke besluit in kwestie lijkt erg op dat in de oorspronkelijke memo.
Deze allereerste oceaantekst van de UNFCCC wijst op het belang van het vergroten van de ambitie op het gebied van het oceaan-klimaat en roept landen en organisaties op specifieke onderwerpen en systemen in te dienen die door de Parijse overeenkomstpartijen kunnen worden onderzocht. De ontwerptekst heeft ook een taal waarin een van de hulporganen van het UNFCCC de taak zou krijgen om in de zomer bijeen te komen om formele aanbevelingen te ontwikkelen die weer terugkomen op de Conferentie van de partijen.
De definitieve versie van de ontwerptekst is nog niet bekend, maar dit is een historische stap voorwaarts om het "grote blauwe gat" in het UNFCCC te vullen. Zoek naar updates in onze volgende blog over de inhoud van de tekst terwijl deze zich ontwikkelt.