Reflecties op de eerste blauwe COP

Voel je je blauw over klimaatverandering? Dat kan goed zijn.

Er zijn tal van redenen om somber te zijn met betrekking tot wereldwijde inactiviteit op het gebied van klimaatverandering. De emissiekloof. Het gebrek aan sterke politieke wil op COP25 - alom geprezen als de eerste 'Blue COP'. Een zekere 17-jarige zonder succes proberen een bepaalde leider op te leiden over basiswetenschap.

Dus wat dacht je van goed nieuws? 

Na een gezamenlijke inspanning onder leiding van de Stille Oceaan, op COP25 allemaal 197 VN-lidstaten besloten om te praten over mogelijk meer doen voor de oceaan en het klimaat. Hoera, toch? 

Wacht, je juicht niet ... een beslissing om te praten over klimaatactie is geen goed nieuws? 

Hoewel het Blue COP-besluit alleen procedureel was, is het een sprankje hoop voor oceanen en klimaat.

Dit is waarom:

1. De wetenschap over de relatie tussen oceanen, de cryosfeer en klimaatverandering is beangstigend. Oceaanecosystemen zijn al gestraft door klimaatverandering en zullen helaas nog steeds duidelijke, meetbare, negatieve effecten blijven zien van de 50 miljard ton broeikasgassen die mensen elk jaar in de atmosfeer pompen.
2. Hoewel de oceaan-klimaatwetenschap duidelijk is, is de reactie van het internationale beleidsorgaan voor klimaatverandering (de UNFCCC) tot nu toe is beslist gedempt. Hoewel het UNFCCC veel te zeggen heeft over bossen, graslanden, wetlands, akkerlanden en landbouwgebieden, heeft het nooit eerder substantiële stappen gezet op het gebied van oceanen en klimaatverandering. 
3. Onderhandelaars besloten in Madrid landen en organisaties uit te nodigen om hun mening te geven over wat het UNFCCC is kon or moet doen met betrekking tot oceanen. Toen in 2005 dezelfde stap gebeurde voor bossen onder auspiciën van REDD +, leidde een uiterst klein procedureel besluit tot miljarden dollars aan klimaatfinanciering, een hernieuwd gevoel van urgentie voor het vinden van bos / klimaatoplossingen en een massale infusie van nieuwe projecten en programma's in gemeenschappen en naties over de hele wereld.

Veel beleidssamenvattingen van de COP25-resultaten (zoals hier en hier en hier) gericht op handelsregels, slippende politieke steun en het trage tempo van het UNFCCC. Geen van deze samenvattingen noemde zelfs de belangrijkste Blue COP 25-uitkomst. Het UNFCCC is ijzig traag in vergelijking met het probleem. Het wordt verzwaard door de behoefte aan consensus in een gepolariseerde wereld. Wat van cruciaal belang is om te onthouden, ondanks de tekortkomingen, is dat het UNFCCC en de Overeenkomst van Parijs de grootste bron van consensus zijn over klimaatverandering en dat het UNFCCC een cruciale "signalerende" rol speelt voor landen, stichtingen, bedrijven en organisaties. Het heeft geholpen om miljarden dollars aan nieuwe financiering te benutten en acties tussen sectoren te coördineren. Dus als het UNFCCC besluit zijn gewicht te laten gelden voor actie met betrekking tot oceanen in verband met klimaatverandering, terwijl het tempo misschien traag is, kan de impact op de lange termijn aanzienlijk zijn. 

De vraag is nu hoeveel landen en groepen vóór 31 maart 2020 hun inzending op oceanen zullen indienen. Het aantal en de kwaliteit van die inzendingen zullen de impact van de eerste Blue COP bepalen: of het een kleine onbeduidende golf zal zijn op een strand van gobbledygook, of dat de oceaangemeenschap deze kleine overwinning zal gebruiken, zij het een gekwalificeerde en onzekere overwinning, om het grootste wereldwijde milieuverdrag te duwen om leiderschap op zich te nemen voor het grootste ecosysteem op aarde.